nuntii

Introductio
Cristobalita est varietas homomorpha SiO2 densitatis humilis, cuius ambitus stabilitatis thermodynamicae est 1470℃~1728℃ (sub pressione normali). β Cristobalita est phasis eius altae temperaturae, sed in forma metastabili ad temperaturam humilem conservari potest donec transformatio phasis mutationis fit ad circiter 250℃ cum α Cristobalita. Quamquam cristobalita crystallizari potest ex SiO2 liquefacto in zona stabilitatis thermodynamicae, maxima pars cristobalitae in natura sub condicionibus metastabilibus formatur. Exempli gratia, diatomita in cristobalitam chert vel opalum microcrystallinum (opalum CT, opalum C) durante diagenesi transformatur, et principales phases minerales eius sunt α Cristobalita, cuius temperatura transitionis est in zona stabili quarzi; Sub condicione metamorphismi faciei granulitae, cristobalitus e divite liquefactione NaAlSi praecipitatus, in granato ut inclusionem exstitit et cum albite coexstitit, temperaturam et pressionem 800℃, 0,1GPa, etiam in zona stabili quarzi formans. Praeterea, cristobalitus metastabilis etiam in multis materiis mineralibus non-metallicis per tractationem caloris formatur, et temperatura formationis in zona stabilitatis thermodynamicae tridymitis sita est.
Mechanismus formativus
Diatomes in cristobalitum transformatur ad 900℃~1300℃; Opalum in cristobalitum transformatur ad 1200℃; Quartzum etiam in kaolinite formatur ad 1260℃; Cribrum moleculare syntheticum MCM-41 mesoporosum SiO2 in cristobalitum transformatum est ad 1000℃. Cristobalitum metastabilis etiam in aliis processibus, ut sinteratione ceramica et praeparatione mullitae, formatur. Ad explicandum mechanismum formationis metastabilis cristobaliti, consentitur processum thermodynamicum non-aequilibrii esse, praecipue a mechanismo cineticae reactionis moderatum. Secundum modum formationis metastabilis cristobaliti supra memoratum, fere unanimiter creditur cristobalitum ex SiO2 amorpho transformari, etiam in processu curationis caloris kaolinite, praeparationis mullitae et sinterationis ceramicae, cristobalitum etiam ex SiO2 amorpho transformatur.
Propositum
Ab annis 1940, ab initio productionis industrialis, producta e carbone albo nigro late adhibita sunt ut agentes roborantes in productis e gummi. Praeterea, etiam in industria pharmaceutica, pesticidis, atramento, pigmentis, dentifriciis, charta, cibo, pabulis, cosmeticis, batteriis, aliisque industriis adhiberi possunt.
Formula chemica carbonis albi nigri in methodo productionis est SiO2nH2O. Quia usus eius similis est carboni nigri et albus est, carbonis albus niger nominatur. Secundum diversas methodos productionis, carbonis albus niger dividi potest in carbonis albi nigri praecipitati (silicem hydratam praecipitatam) et carbonis albi nigri fumosi (silicem fumosam). Duo producta diversas methodos productionis, proprietates et usus habent. Methodus phasis gasosae praecipue utitur silicii tetrachlorido et silicii dioxido per combustionem aeris obtentis. Particulae tenues sunt, et magnitudo particularum mediana minus quam 5 micron esse potest. Methodus praecipitationis est silicem praecipitare addendo acidum sulfuricum ad silicatum natrii. Magnitudo particularum mediana est circiter 7-12 micron. Silica fumosa pretiosa est et non facile humiditatem absorbet, ita saepe ut agens matificans in tunicis adhibetur.
Solutio vitri aquatici per methodum acidi nitrici cum acido nitrico reagit ad dioxidum silicii generandum, quod deinde per ablutionem, decapationem, ablutionem aquae deionizatae et dehydrationem in dioxidum silicii gradus electronici praeparatur.