vexillo_paginae

nuntii

Elementa mineralia pars magni momenti organismi animalis sunt. Praeter vitam et reproductionem animalium conservandam, lactatio animalium feminarum a mineralibus separari non potest. Secundum quantitatem mineralium in animalibus, mineralia in duo genera dividi possunt. Unum elementum est quod plus quam 0.01% ponderis corporis animalis constituit, quod elementum maius appellatur, septem elementa comprehendens, ut calcium, phosphorus, magnesium, natrium, kalium, chlorum et sulfur; alterum elementum est quod minus quam 0.01% ponderis animalis constituit, quod elementum vestigium appellatur, praecipue novem elementa comprehendens, ut ferrum, cuprum, zincum, manganesum, iodum, cobaltum, molybdenum, selenium et chromium.
Mineralia sunt materiae primae magni momenti pro textibus animalium. Cum proteinis operantur ad pressionem osmoticam textuum et cellularum conservandam, ut motus normalis et retentio humorum corporis curentur; Aequilibrium acidorum et basium in corpore conservandum est; Proportio idonea variorum elementorum mineralium, praesertim kalii, natrii, calcii et magnesii plasmatis, necessaria est ad permeabilitatem membranae cellularis et excitabilitatem systematis neuromuscularis conservandam; Quaedam substantiae in animalibus functiones physiologicas proprias agunt, quae ex mineralium existentia pendent.
Optimus effectus activitatis vitalis et productionis corporis praecipue ad statum salubris activitatis millionum cellularum in corpore eorum pertinet. Multa pabula nutrimento carent, immo toxica sunt. Varia mineralia in corpus absorbita non eundem effectum habent. Ergo non omnia mineralia in analysi pabuli indicata a corpore animali adhiberi possunt.
Sine systemate ionum mineralium aequilibrato, cellulae munus suum agere non possunt. Plasma natrii, kalium, chlorinum, calcium, magnesium, phosphorus, borum et silicii seriem functionum praecipuarum habent, cellulas vivaces reddentes.
Cum iones minerales intra et extra cellulam in aequilibrio non sunt, reactio biochemica et efficacia metabolica intra et extra cellulam etiam graviter afficiuntur.


Tempus publicationis: XII Oct. MMXXII